استراتیژی پشتو سازی نظام معارف افغانستان

استراتیژی پشتو سازی نظام معارف افغانستان

وفراخوان مقاومت در برابرآن



هموطنان عزیز!

روز چهار شنبه مصادف بود به روز زبان مادری که از طرف ملل متحد مسما شده است. درین روز دولت کرزی به عوض اینکه در جهت رشد و حمایت از تمام زبانهای افغانستان مطابق به قانون اساسی افغانستان یک برنامه ملی در راستای همگرایی فرهنگی و زبانی را معرفی نموده باشد، برنامه پشتو سازی معارف افغانستان را به گوش همگان رسانید. چنانچه در میز گردی که در تلویزیون آریانای بیات از کابل با پتمن معین وزارت معارف افغانستان و همتای وی لیوال رئیس به اصطلاح مطالعات استراتیژیک افغانستان و منطقه مصاحبه صورت گرفت، استراتیژی پشتو سازی معارف افغانستان بر اساس نفوس معرفی گردید. مطابق به این استراتیژی تمام مناطق غیر پشتو نشنین از کابل گرفته تا ولایات شمالی، مرکزی و جنوب غربی تدریس به زبان پشتو و یا فارسی بر اساس نفوس میشود. این در حالیست که در مناطق جنوب کشور کماکان مثل سابق به زبان پشتو صورت گرفته و به هیچ اقلیت های قومی غیر پشتون در آنجا تدریس به زبان مادری شان صورت نمی گیرد.

پتمن در بخشی از سخنان خود گفت در نتیجه احصایهء که ما گرفته ایم هشتاد فیصد نفوذ احمدشاه مینه را در کابل پشتونها تشکیل می دهند، و یا ممکن است این احصایه در جای دیگر فرق کند مثلاً در خیرخانه تاجیکان ممکن است بیشتر باشند، باید تدریس بر اساس نفوس گویندگان زبان مادری باشد. پتمن همچنان گفت: «هرچند احصایهء روشن نفوس افغانستان وجود ندارد، ولی به عقیده من انتخابات ریاست جمهوری شکل قومی داشت، در نتیجه معلوم شد که هر یک از اقوام افغانستان چقدر می باشند». هدف پتمن این است که چون کرزی 55 فیصد رای قلابی گرفته بناً پشتونها 55 فیصد می باشند. در حالیکه اکثریت کابل، هرات، بلخ و کُل شمالی به استثنای پنجشیر که اکثریت آنها تاجیک اند به کرزی رای داده بودند و یا کرزی رای شان را دزدیده بود طوریکه همه از تقلب در انتخابات آگاهی دارند. و افزون بر آن تعدادی زیادی صوبه سرحدیان پاکستان نیز به کرزی رای داده بودند و حتا گاهی اوقات مشرف به طعنه کرزی را می گویند: «اگر ما پاکستانی ها به تو رای نمی دادیم، نمی توانیستی حتا 20 فیصد رای را بدست بیاوری.»

استراتیژی معارف در افغانستان توسط قبیله گرایان نه بخاطر نجات معارف از بحران و مشکلاتی که به آن روبروست، مطرح شده بلکه صرفاً بمنظور پشتوسازی و ریشه کن کردن زبان فارسی از نظام تعلیم و تربیت کشور صورت می گیرد. البته ریشه های توطئه علیه زبان فارسی به زمان شاه سابق میرسد، ولی فارسی ستیزان نه تنها دیروز به کام خود نرسیدند بلکه در آینده هم نخواهند رسید.

اما به کمال تاسف که دولت کرزی بعوض اینکه از فرصت کنونی برای مقابله با تروریسم و تهدیدات پاکستان استفاده نموده مردم خود را بدور یک استراتیژی ملی متحد بسازد برخلاف در 5 سال گذشته هیچ برنامه ملی نداشته صرف مصروف توطئه چینی و قبیله پرستی بوده است.


از هموطنان در داخل و خارج کشور تقاضا می نماید در برابر استراتیژی ضد ملی کرزی در معارف کشور برخاسته و در برابر آن واکنش نشان بدهند و نگذارند که قبیله گرایان برنامه های نفاق افگن و برتری جویانه خویش را در سایه حامیان خارجی شان به منزل مقصود برسانند.