اشعــار

اشعــار

روزی که مـــرا بر گل رویت نظر افتاد
احساس نمــــودم که دلـــم در خطر افتاد
تا چشــــم من افتـــــاد به گلبرگ جمـالت
زیبــــایی گلهــــای بهــــار از نظـر افتاد
می خــــواستم از چشم تومحفوظ بمـــانم
کــــز برق نگاه تو به جانم شـــــرر افتاد
گفتم نشــــود راز دلــــم فــــــاش و لیـکن
دل خون شد و از پرده ی چشمم بدر افتاد
هر کس که شرر از خم چشمان تو نوشید
مخمــور نگاه تــــو شــــد و بی خبر افتاد
خسرو به هــوای لب شیرین تو برخاست
برخـــاست ولی مثل مگس در شکر افتاد